De gezonde stad is Pokemon GO

De wereld die je ziet met het blote oog is maar een deel van de werkelijkheid. Sinds twee weken bevinden zich overal monsters. Steden en parken hebben ineens een nieuwe bijzondere functie gekregen. Als je ergens drommen mensen ziet stilstaan en ingespannen met hun telefoon bezig ziet, weet dan, ze zijn onder ons: de Pokemons.

Fietsers staat stil om Hitmonchan te vangen.

Stap uit de auto en vang een Pokemon

Hitmonchan

Zondag zat ik in de sportschool op de fiets en keek uit het raam. In de twintig minuten dat ik me in het zweet fietste, zag ik met grote regelmaat mensen van allerlei pluimage op het pad langs de voortuin ineens hun pas inhouden en druk met hun telefoon bezig zijn. Even later liepen ze met een grijns op hun gezicht door. Zeer herkenbaar gedrag voor ingewijden. Want, in de voortuin van de sportschool zit een Pokemon. Bij het naar buiten lopen kon ik de verleiding niet weerstaan en opende de Pokemon GO app op mijn telefoon. In no-time had ik hem ook. Ik liet de app draaien terwijl we wegreden met de auto. (Wees gerust, ik zat niet achter het stuur). Terwijl we de weg opreden zagen we rechts een twintiger ingespannen bezig met haar telefoon. Een stukje verder op de weg detecteerde ik een nieuwe Pokemon. Die moest ik vangen. Ik had die nog niet. Logisch dus. Het was een lastige, een soort muis met bokshandschoenen, die ook steeds uit de Pokeball ontsnapte. Ik vroeg of we even konden stilstaan met de auto. Ondertussen was ik druk met het vangen van die lastige Pokemon. Precies op het moment dat ik Hitmonchan eindelijk had gevangen, zagen we fietsers in de achteruitkijkspiegel. We moesten echt door gaan rijden. Dachten we. Want de fietsers stopten op dezelfde plek als waar wij even daarvoor stonden. En ze hadden duidelijk net zoveel moeite met die Pokemon als ik. We keken toen eens goed om ons heen. Op de paden van het park waarin we ons bevonden liepen allemaal mensen met hun telefoon in de hand. Er liepen ook groepjes mensen een patroon over het lege parkeerterrein dat wees op de aanwezigheid van Pokemons. We besloten daarom de auto te parkeren en de jacht te openen.

We werden zo geruisloos onderdeel van het 'onzichtbare' genootschap van Pokemonvangers. Waarbij je elkaar grijnzend aankijkt en wijst op de locaties waar je net zelf een Pokemon ving. "Hoeveel Pokemons hebben jullie al?", vroeg een jongetje ons. Niet veel later stonden we met z'n zessen een lastig pluizig monster te vangen, die iets had van een varken en een aap (Mankey). Zich nergens van bewust liep een man met zijn golden retriever enigszins verstoord dwars door de Pokemon heen. Toen ik hem daar op attendeerde keek hij me net zo schaapachtig aan als de schapen achter het hek naast Mankey. Hongerig naar meer, liepen we een rondje door het park. Vlakbij de auto werd de weg ineens verspert door een enorme Poliwhirl. Het kostte me een drie Pokeballen voordat ik hem in de pocket had. Zo hadden we op een lollige manier nog een halfuurtje beweging toegevoegd aan onze reeds sportieve middag.

Gezonde leefomgeving
In de ruimtelijke ontwikkeling is veel aandacht voor de gezonde leefomgeving. Belangrijk voor het creëren van een gezonde leefomgeving is het voorzien in voldoende ruimte voor bewegen en ontmoeten. Denk daarbij aan aantrekkelijke openbare ruimte en praktische routes voor fietsers en wandelaars. Door in het openbaar gebied voorzieningen aan te brengen zoals speelaanleidingen, bankjes en het toestaan van een standplaats voor bijvoorbeeld een foodtruck met verse koffie en een lekker broodje wordt het elkaar dagelijks ontmoeten aangemoedigd.

Foodtruck. bron: italianfoodtrucks.blogspot.com

De Pokemon GO rage toont aan dat de bestaande stad al heel gezond is, mits de omgeving wordt geactiveerd. De clou zit hem duidelijk in het naar buiten lokken van de bewoners en ze letterlijk in beweging zetten. De beloning van het verzamelen van 140 soms schattige, maar meestal onooglijke, virtuele wezens is voor een grote groep mensen al genoeg om de schoenen aan te trekken en op een zonnige zondagmiddag het park in te gaan; waar ze anders binnen zaten te gamen of in de schaduw een boek lazen. De gezamenlijke bezigheid zorgt voor saamhorigheid en zet aan tot elkaar ontmoeten en contact. Dit is wat mij betreft een extra aanmoediging om te zoeken naar methoden om de buitenruimte extra uitnodigend te maken: fysiek en virtueel. Dan komt die gezondheid vanzelf.

We just gotta catch 'em all!

PS. Ga vooral eens Pokemons zoeken in de omgeving van de hardloopbaan in Park Schothorst. Vlak voor de deur van FysioAmersfoort vind je diverse Pokemons, waaronder dus die lastige Hitmonchan.